Η Γκαϊανέ Κασαρτζιάν ζούσε και εργαζόταν στην Ελλάδα 25 χρόνια.
Η Γκαϊανέ Κασαρτζιάν ήταν γυναίκα μετανάστρια εργάτρια, καταναγκαστικά
αόρατη σε μια κοινωνία όπου ο κανόνας για τις μετανάστριες και τους μετανάστες είναι η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.
Από τη δεκαετία του ’90 και τον ερχομό τους στην Ελλάδα, οι μετανάστριες
εργάζονται στις υπηρεσίες φροντίδας. Αυτές φροντίζουν τα σπίτια, τα μωρά, τους αρρώστους και τους ηλικιωμένους μιας κοινωνίας που αδυνατεί και απαξιοί να φροντίσει η ίδια για εκείνους, δηλαδή για την ίδια της την αναπαραγωγή·
Ταυτόχρονα, οι συνθήκες της δουλειάς τους, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία
καθώς και η στέρηση των χαρτιών τις καθιστά ένα από τα πιο υποτιμημένα κομμάτια της τάξης μας.
Η Γκαϊανέ Κασαρτζιάν δολοφονήθηκε από το Γενικό Κρατικό Νίκαιας, τους
ρουφιάνους συναδέλφους της και το κράτος. Δολοφονήθηκε από κάθε είδους
μικρά ή μεγάλα αφεντικά και, εν όψει ή όχι εκλογών, από όλους αυτούς που
είτε την ξέχασαν είτε την σκότωσαν μια δεύτερη φορά μέσα στη δίνη που δημιούργησε ο οχετός της Athens Voice. Για αυτήν και για όλα τα άλλα μίντια που εκμεταλλεύονται τους δικούς μας νεκρούς, κανένα άλλο σχόλιο πέραν του ότι εκπροσωπούν πλήρως και αναντίρρητα την άκρως ρατσιστική, σεξιστική,
ομοφοβική και εντελώς σιχαμένη κοινωνία που τους αντιστοιχεί. Αυτό, προς το παρόν.Τώρα, όλοι αυτοί που λοιδορούν, αντλούν υπεραξία, ξερνάνε τον ρατσισμό τους,
κλείνουν σε κέντρα κράτησης, κακοποιούν, απελαύνουν και εν τέλει δολοφονούν
ξανά και ξανά την κάθε Γκαϊανέ Κασαρτζιάν, είναι εκεί έξω και ήρθε η ώρα να βγάλουν τον σκασμό. Τώρα μόνο σεβασμός. Έχουμε να μάθουμε πολλά, έχουμε να παλέψουμε για ακόμα περισσότερα·ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΑΧΕΣ
Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος ΑΝΑΤόΠΙΑ 