Αφίσα-Εκδήλωση για τον πόλεμο στην ουκρανία στον Θερσίτη

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ «για τον πόλεμο στην ουκρανία»
ΚΥΡΙΑΚΗ 3/4 στις 6μ.μ. στο χώρο του Θερσίτη

για περισσότερα εδώ

Διασυλλογική αφίσα από Vogliamo tutto e per tutti, Θερσίτη και Ανάδραση

Εκδηλώσεις στον Θερσίτη (30/1 & 6/2) ενάντια στην κανονικότητα, τον έλεγχο και τον φόβο

περισσότερα εδώ

να μη χωρέσουμε στις «υγειονομικές ζώνες» του κράτους και των ειδικών του

…το σάββατο 16 οκτώβρη στον Θερσίτη.

παρέμβαση-πορεία ενάντια στην κρατική καταστολή στη γειτονιά των αγ. αναργύρων

…από την κατάληψη Αγρός, το θερσίτη και συντρόφους/ισσες. Παρακάτω η προκήρυξη που μοιραζόταν.

Η κανονικότητα είναι να «εμβολιάζεσαι» με φόβο. Να περιφράσσεσαι με απαγορεύσεις. Να συνωστίζεσαι από κανόνες. Και αν αρνηθείς την ασφυξία, να ισοπεδώνεσαι από την αστυνομία.

Γι’ αυτό και δεν πρέπει να διεκδικούμε καμιά «επιστροφή» σε καμιά κανονικότητα. Η κανονικότητα είναι για τα αφεντικά, τους ένστολους, τους παπάδες, τους φασίστες και τους -τόσο οικείους πλέον στην καθημερινότητά μας- κρατικούς επιστήμονες. Είναι για την καταναλωτική φρενίτιδα της Ερμού, τη φρίκη των κέντρων εκτοπισμού μεταναστ(ρι)ών και των φυλακών, για τις συνθήκες γαλέρας στους χώρους εργασίας…

Με αφορμή την εμφάνιση ενός νέου ιού, του κορωνοϊού, που έχει γίνει το μοναδικό φίλτρο της καθημερινής μας επιβίωσης, όλα αυτά που ανέκαθεν συνιστούσαν την κανονικότητα συμπυκνώθηκαν, οξύνθηκαν και κυρίως νομιμοποιήθηκαν ως μόνιμοι όροι ζωής (όποιος νομίζει πως η «νέα» κανονικότητα έχει ημερομηνία λήξης αυταπατάται). Ο καθημερινός έλεγχος, οι απαγορεύσεις, η «ελευθερία» κυκλοφορίας υπό όρους και με «βεβαιώσεις»,  η φιγούρα του μπάτσου που σαν γιατρός ελέγχει την «τήρηση της δημόσιας υγείας», η φιγούρα του επιστήμονα που σαν μπάτσος ελέγχει την «τήρηση της δημόσιας ασφάλειας», τα αφεντικά που έχουν ξεσαλώσει γιατί «δεν την βγάζουν» και έχουν επιβάλει δικούς τους κανόνες στους χώρους εργασίας, οι γυναίκες οι οποίες «μένοντας ασφαλείς στο σπίτι» για να μην «κολλήσουν τον κορωνοϊό» κακοποιούνται και δολοφονούνται από τον «ιό» της έμφυλης βίας που κουβαλάνε οι πατεράδες και οι σύζυγοί τους, οι «πεταμένοι» αυτής της κοινωνίας (φτωχοί/ές, τοξικοεξαρτημένες/οι, άστεγοι/ες, μετανάστ(ρι)ες κ.α.) που όχι μόνο περιθωριοποιούνται ακόμα περισσότερο αλλά αποκτούν και νέες όψεις «κοινωνικής απειλής», τα μμε που έχουν αναλάβει ζεστά τον, έτσι κι αλλιώς, δομικό τους ρόλο στην παραπληροφόρηση και την κρατική προπαγάνδα, οι απαγορεύσεις συναθροίσεων, είναι εδώ για να μείνουν. (η συνέχεια εδώ)

Ενάντια στην κανονικότητα του φόβου και του ελέγχου

προκήρυξη που μοιράζεται από το ΘΕΡΣΙΤΗ

για διάβασμα κλικ στην εικόνα

ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΣΚΕΣ…ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ

αφίσα από το ΘΕΡΣΙΤΗ

Έντυπο Θερσίτης τεύχος 1 (Ιούνιος 2020)

για να το διαβάσετε σε μορφή pdf κλικ στην εικόνα

Εκδήλωση – Συζήτηση από το ΘΕΡΣΙΤΗ την παρασκευή 12 ιούνη…

…με θέμα «Η «δημόσια υγεία» και το «υγειονομικό κράτος» ως η προέκταση των δογμάτων ασφάλειας, πειθαρχίας και ελέγχου».

Κάποιες δεν μας χωράει το σπίτι

Το σπίτι, η οικογενειακή εστία, είναι ο κατεξοχήν τόπος πραγμάτωσης του έμφυλου καταμερισμού της εργασίας, και της έμφυλης βίας.

Aυτοκόλλητο μεταδοτικό και ανεύθυνο…

 

…που κυκλοφορεί στο πάρκο τρίτση και τις πλατείες της περιοχής από το ΘΕΡΣΙΤΗ.

Επίσης για την παρέμβαση στο πάρκο Τρίτση ενάντια στην πανδημία ελέγχου (11/04/2020) εδώ

και για το κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ «ένα ακόμα σημείο ολοκληρωτισμού…» εδώ

Πανδημία ολοκληρωτισμού/ ασφυξία …στα οχυρά της οικογένειας

κείμενο από το ΘΕΡΣΙΤΗ

Καραντίνα, απαγόρευση κυκλοφορίας, «μένουμε σπίτι»… Η δυστοπική καθημερινότητα που έχει διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα δεν είναι απλά «πιεστική» – για κάποιες/α είναι ένας ζωντανός εφιάλτης. «Μένουμε σπίτι» σημαίνει, για πολλές, αναπόδραστος εγκλεισμός με άντρες κακοποιητικούς, πατεράδες ή συζύγους. «Μένουμε σπίτι» σημαίνει, για άλλα, να μην μπορούν ούτε για λίγο να ξεφύγουν από το ασφυκτικό οικογενειακό περιβάλλον που κρίνει και τιμωρεί τη σεξουαλικότητα, το ντύσιμο, τις επιλογές συντρόφου τους.

Ήδη εντός αυτής της συνθήκης, καθημερινά περιστατικά κακοποίησης και δολοφονίες γυναικών που συντελούνται σε όλο τον κόσμο, αποδίδονται από τα μίντια στον κορωνοϊό και το στρες των ημερών και κατονομάζονται ως «ενδοοικογενειακή βία». Στην πραγματικότητα, αποτελούν την συνέχεια των μύθων περί «άτυχων στιγμών» και «τεράτων». Ειδικά ο όρος «ενδοοικογενειακή βία» αποκρύπτει την έμφυλη διάσταση των ξυλοδαρμών και βιασμών γυναικών και παιδιών από συζύγους και πατεράδες και επιτρέπει τη διαιώνισή τους ακριβώς γιατί τα αναγάγει σε προσωπική- ιδιωτική υπόθεση των μελών της οικογένειας, σε «μεμονωμένα» περιστατικά και «προσωπικά δράματα». (η συνέχεια εδώ)

πανδημία ολοκληρωτισμού / περί επιστήμης

κείμενο από το ΘΕΡΣΙΤΗ

Τις τελευταίες εβδομάδες βρισκόμαστε μπροστά σε μια «απροσδόκητη» πολεμική συνθήκη απέναντι σε έναν «αόρατο εχθρό». Έναν εχθρό διαφορετικό από αυτούς που μας παρουσίαζαν ως τώρα – δεν έχουμε τις γνωστές κυρίαρχες ρατσιστικές αφηγήσεις για ξένους που έρχονται να μας κατακτήσουν, μετανάστες που θα μας πάρουν τις δουλειές και θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας. Αυτή τη φορά ο εχθρός είναι ένας ιός, νέος και αχαρτογράφητος. Σ’ αυτόν, αποδίδονται ανθρώπινα χαρακτηριστικά και ιδιότητες – είναι «ύπουλος», «επικίνδυνος», μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε και να σε ακολουθεί χωρίς να το καταλάβεις.

Απέναντι σε αυτή την απειλή, η δημόσια «υγεία» αναδεικνύεται σε έννοια – ρυθμιστή της ζωής, σε διαρκές επίδικο και πεδίο κρατικής διαχείρισης και παρέμβασης. Το κράτος, με τα επιστημονικά επιτελεία του, είναι αυτό που θα εγγυηθεί την υγεία του εθνικού κορμού, προεκτείνοντας και εμπλουτίζοντας την πρωτοκαθεδρία τους ως αποκλειστικού ρυθμιστή/εγγυητή της τάξης και της ασφάλειας. Και για να γίνει αυτό, η έννοια της υγείας πρέπει να ανακατασκευαστεί, να οριστεί εκ νέου με τρόπο καθολικό, με τη συμβολή επιστημονικών αναλύσεων και συμπερασμάτων, μέσα στην παρούσα συνθήκη. Τίποτε, άλλωστε, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό έξω από την ιστορική και κοινωνικοπολιτική συνθήκη εντός της οποίας νοηματοδοτείται. Η υγεία ως κατασκευή, δεν έχει κάποια σταθερή και αναλλοίωτη εννοιολόγηση αλλά προσαρμόζεται στο πλαίσιο εντός που οποίου αναδεικνύεται ως κεντρικό επίδικο. Αντίστοιχα, κατασκευάζεται, προσαρμόζεται και διευρύνεται και η έννοια της «ασθένειας». (η συνέχεια εδώ)

Αυτοκόλλητα που κολλιούνται «ανεύθυνα» και «μεταδοτικά» στις γειτονιές μας

από το χώρο ραδιουργίας και ανατροπής Θερσίτη. Για άλλες παρεμβάσεις εδώ.

 

Αθήνα| Αφίσες για την αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και τους αγώνες τους

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από τον θΕΡΣΊΤΗ

Τρεις αφίσες για την αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και τους αγώνες τους που κολλιούνται στους τοίχους των περιοχών μας…

Η αφίσα σε μορφή pdf